Daltoński plan w przedszkolu – na czym polega ta koncepcja?

Wdrażanie planu daltońskiego we wczesnych latach życia naszych dzieci zapewnia im środowisko, które pielęgnuje ich naturalną dociekliwość, rozwija pewność siebie i zdolność do osiągania sukcesów. Wykorzystuje ich naturalną zdolność do przyswajania języków i kształci je jako odpowiedzialnych i niezależnych uczniów. To metoda edukacji, dzięki której przedszkolaki pracują we własnym tempie i w razie potrzeby otrzymują indywidualną pomoc od nauczyciela.

Czy indywidualna praca dzieci powinna zacząć się już w przedszkolu?

Dzieci, a zwłaszcza te w wieku przedszkolnym, bardzo często wykazują potrzebę samodzielnego radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. Buduje to ich pewność siebie i świadomość.

Plan daltoński to technika kształcenia oparta na nauce indywidualnej. Opracowany przez Helen Parkhurst w 1919 r., został wprowadzony najpierw w szkole dla niepełnosprawnych, a następnie w 1920 r. w liceum w Dalton w stanie Massachusetts. System oceniania, który ignorował poszczególne zmienne w szybkości uczenia się. To metoda, która podzieliła każdy przedmiot z programu szkolnego na comiesięczne zadania. Choć uczniowie mogli swobodnie planować własne harmonogramy pracy, byli odpowiedzialni za ukończenie jednego zadania przed rozpoczęciem kolejnego. Uczniów zachęcano do pracy w grupach.

Cele Planu Daltona

Plan Daltona opiera się na silnym przekonaniu, że ilekroć dzieciom powierza się odpowiedzialność za uczenie się, instynktownie szukają najlepszego sposobu na osiągnięcie celu i podejmują wszystkie decyzje ze skupieniem, prowadząc je do sukcesu.

Opierając się na tym przekonaniu, cele Planu Daltona są następujące:

• Aby dostosować program każdego ucznia do jego potrzeb, zainteresowań i umiejętności;
• Promowanie zarówno niezależności, jak i niezawodności;
• Aby wzmocnić umiejętności społeczne ucznia i poczucie odpowiedzialności wobec innych.

Aby osiągnąć te cele, opracowano trzyczęściowy model, który reorganizuje edukację z skoncentrowanej na nauczycielu na bardziej skoncentrowaną na dziecku, przenosząc krytyczne obowiązki związane z uczeniem się z nauczyciela na dziecko. Te trzy części (Dom, Zadanie i Laboratorium) tworzą krytyczny, strukturalny fundament daltońskiego systemu edukacji. Poprzez te części nauczyciele i uczniowie pracują razem nad zindywidualizowanymi celami, które rozwijają umysł i ciało.

Jednak to do rodzica należy decyzja o tym, czy chce, aby jego dziecko samodzielnie odkrywało swoje zainteresowania i brało odpowiedzialność za ich realizację.