Sylwetki w sztuce

Słowo sylwetka pochodzi od nazwy Étienne de Silhouette, francuskiego ministra finansów, który w XVIII wieku był zmuszony przez warunki ekonomiczne do nakładania poważnych ograniczeń finansowych na naród Francuzi. Jego środki były tak niepopularne, że jego imię stało się synonimem wszystkiego, co zrobione lub narzucone w surowy lub niesprawiedliwy sposób. Sylwetka to widok obiektu lub sceny na jasnym tle, na przykład pełni księżyca na nocnym niebie. Jest to zarys obiektu, zwykle w kolorze czarnym, z ukrytymi elementami wewnętrznymi.

Rodzaje stylwetki

Cień jest również rodzajem sylwetki, ale jest tworzony przez blokowanie światła przez obiekt. Cień jest dwuwymiarowy, a sylwetka jest trójwymiarowa. Ludzie od dawna fascynowani cieniem i sylwetkami. W czasach starożytnych ludzie wierzyli, że cienie są duszami umarłych. W niektórych kulturach cienie uważano za złe duchy. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że cień danej osoby jest ich podwójna i że można go wykorzystać do przywrócenia jej do życia po śmierci.

Sylwetki w rzeźbie

Często rzeźbili sylwetki ludzi i zwierząt w swoich ścianach grobowych. Starożytni Grecy wierzyli również, że cienie są duszami umarłych. Często trzymali pogrzeby w nocy, aby dusza mogła opuścić ciało w postaci cienia. Słowo „sylwetka” pojawiło się po raz pierwszy we Francji w XVIII wieku. Po raz pierwszy został użyty w odniesieniu do portretu, w którym cechy pacjenta zostały nakreślone na czarno na białym tle. Później termin ten był używany do każdego zarysu, niezależnie od koloru tła.

Sztuka z sylwetkami w tle w XIXw

Popularność sylwetek osiągnęła swój szczyt w XIX wieku. Często były używane jako portrety, zwłaszcza dzieci i młodych kobiet. Sylwetki były również wykorzystywane do celów reklamowych i propagandowych. Wraz z pojawieniem się fotografii pod koniec XIX wieku popularność sylwetek zaczęła spadać. Słowo Silhouette pochodzi od nazwy Étienne de Silhouette, francuskiego ministra finansów, który w 1759 r. Został zmuszony francuski kryzys finansowy do ostrego zmniejszenia wydatków rządowych. Jego drastyczne środki obejmowały wdrożenie podatku od tak bogatych, które było tak wysokie, powiedziano, że tylko ich zarysy można było zobaczyć.
W ten sposób portret biednego człowieka stał się znany jako sylwetka. Sylwetka to widok obiektu lub sceny składającej się z zarysu i pozbawionego cech wnętrza, z kontrastem między nimi zwykle jest dość surowy.