Esej to pismo, które podaje własny argument autora – ale definicja jest niejasna, pokrywająca się z definicją artykułu, broszury i opowiadania. Eseje tradycyjnie zostały podzielone na klasę jako formalne i nieformalne. Formalne eseje charakteryzują się „poważnym celem, godnością, logiczną organizacją, długością”, podczas gdy nieformalny esej charakteryzuje się „elementem osobistym (samorealacja, indywidualne gusta i doświadczenia, sposób poufny), humor, wdzięczny styl, wędrująca struktura, niekonwencjonalność lub nowość tematu ”, itd.
Gdzie można spotkać esej?
Eseje są powszechnie wykorzystywane jako krytyka literacka, manifesty polityczne, wyuczone argumenty, obserwacje życia codziennego, wspomnienia i refleksje autora. Prawie wszystkie współczesne eseje są napisane prozą, ale prace w wierszu zostały nazwane esejami (np. Aleksandra Pope Esej na temat krytyki i eseju na temat człowieka). Podczas gdy zwięzłość zwykle definiuje esej, obszerne prace, takie jak esej Johna Locke’a dotyczący ludzkiego zrozumienia, a esej Thomasa Malthusa na temat zasady populacji są kontrprzykładami.
Eseje w szkołach
W niektórych krajach (np. Stany Zjednoczone i Kanada) eseje stały się główną częścią formalnej edukacji. Uczniowie średnie uczą się strukturalnych formatów esejów, aby poprawić swoje umiejętności pisania; Eseje przyjęcia są często używane przez uniwersytety w wyborze kandydatów, a eseje nauk humanistycznych i społecznych są często używane jako sposób oceny wyników studentów podczas egzaminów końcowych.
Koncepcja „eseju” została rozszerzona na inne media poza pisaniem. Esej filmowy to film, który często zawiera dokumenty filmowe i koncentruje się bardziej na ewolucji motywu lub pomysłu. Esej fotograficzny obejmuje temat z połączoną serią zdjęć, które mogą zawierać tekst lub podpisy.
Co to esej?
Esej to pismo, które podaje własny argument autora – ale definicja jest niejasna, pokrywająca się z definicją papieru, artykułu, broszury i opowiadania. Eseje tradycyjnie zostały podzielone na klasę jako formalne i nieformalne. Formalne eseje charakteryzują się „poważnym celem, godnością, logiczną organizacją, długością”, podczas gdy nieformalny esej charakteryzuje się „elementem osobistym (samorealacja, indywidualne gusta i doświadczenia, sposób poufny), humor, wdzięczny styl, wędrująca struktura, niekonwencjonalność lub nowość tematu ”, itd.
